Чырвоная рабiна,
А што ж ты нарабiла?
Чаму не прытулiла
Дзявочую душу.
Вакол цябе хадзiла,
Ды Бога ўсё малiла,
Каб адпусцiу грахi ёй
Ды зняў з яе бяду.
А ты стаяла моўчкi,
Змяняла лета ў восень.
Змяняла колер лiсця,
Губляла ўсю красу.
Каб потым доўга-доўга,
Пад снегам,ды пад гнётам,
Глядзець,як вецер злосна
Рве дзеўчыну касу,
Рве дзеўчына сардэчка,
Якое ўжо не б'ецца,
Бо тут яго паклалi
У чорную труну...
Чырвоная рабiна
© Copyright: Виктория Ковель, 2018
Свидетельство о публикации №118083102232
Свидетельство о публикации №118083102232
Рецензии