О, я Вам зайдрошчу,
Калі ў ценю дрэў
Не можаце бачыць Вы мой смутак слёзны
І ў момант зайдрошчу,
Калі дождж ідзе
І тушшу малюе на твары барозны
Я скалам зайдрошчу,
На тварах каменных
Нябачна слядоў ні жальбы ні пакуты
Стаяць непрыступныя
Цёмна і грозна
Бо іхнія сэрцы марозамі скуты.
І птушкам зайдрошчу,
Бо вольны яны
Ляцяць куды хочуць у неба прасторы
Ня ведаюць межаў
Не знаюць маны
А сцюжы душэўныя топяць у моры.
Зайздрасць
© Copyright: Станислав Шастак, 2018
Свидетельство о публикации №118082708722
Свидетельство о публикации №118082708722
Рецензии