***
Спее, абсыпаецца ажына,
Што расце ў нізіне ў сасняку.
Стомленая спіць мая Айчына
На жытнёвым жнівеньскім баку.
А сцяжына ўецца цераз поле,
Да ажыны колкае вядзе.
Спіць мая Айчына, бачыць волю
І плыве лілеяй па вадзе.
На ускрайку лесу ціха сяду...
Не ажыны хочацца збіраць,
А чакаць хвіліну зарападу,
Каб Айчыне шчасце загадаць.
Спеюць, абсыпаюцца ажыны –
У вільготным змрочным сасняку.
Летаргічны сон маёй Айчыны...
Хто яе абудзіць на вяку?
10. 08. 2018 г.
Спее, абсыпаецца ажына...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118081003426
Свидетельство о публикации №118081003426
Рецензии