Панкратов Владимир. Морской бой. Рус. Бел
Валы в дрожащий борт.
Игра по плану шла, но тут,
Вдруг спутал карты норд.
Уже видна эскадра мачт,
Корсару здесь конец,
Зарвался он в пылу удач –
Приманкой был купец!
Но, этот норд, он все смешал,
Тщедушны паруса,
И вот купец уж сам попал
В бубнового туза!
Опять нарвался на удар,
Зарывшись в гребень, нос.
Недотянуть! Навис корсар,
Как черный альбатрос!
За два-три кабельтов отдал б,
Купец пол жизни благ,
Но поздно, поздно первый залп
Сотряс корму и бак!
Еще! Еще! Все слилось в миг!
Последний визг ядра,
И муть кишок прорезал крик
Предсмертный: Аборда-а…
С купцом расчет! Горит! Пора!
Эскадра! Лево борт!
Но в ватерлинии дыра,
И три узла не ход!
Ну, что ж, раз так и смерть близка,
Вперед! Она скорей,
Находит жизнь концом клинка,
Чем петлей пеньки с рей!
Вот в два кильватера, в охват,
Клещами вышел флот,
Ударил залп! В упор! Как град,
Срубив корсару грот!
За ним еще! Еще! Еще!
Неся чугунный смерч!
Сметает с палубы плащём,
Живые души смерть!
И вот уже до края полн,
Воды и ядер бриг,
И что б нырнуть в могилу волн,
Остался только миг!
Но он, раскинув мачты рук,
Как ужаса мираж,
Все ближе к флагману и вдруг:
О боже, аборда-а-а-ж!
Застыла ручка над чертой
Начав последний крест.
Перерывает бой морской
Звонка веселый треск.
И будет жить корсар пока,
Еще огромный срок!
Всю перемену до звонка,
А может и урок.
Марскі бой
Шумяць і пеняцца, і б'юць,
Валы ў дрыготкі борт.
Гульня на шчасце, але тут,
Зблытаў карты норд.
Ужо бачна ветразей грамада,
Карсару тут канец,
Зарваўся ён у запал парада -
Прынадай быў купец!
Вось, гэты норд, змяшае страты,
Лядашчая тых хваль буза.
Купец на гора сам патрапіў
У таго бубновага туза!
За два-тры кабельтаў аддаў,
Купец жыццё выгод,
Ды позна, позна, першы залп
Крануў карму і шкот!
Ізноў нарваўся на ўдар,
Нырнуў у грэбень, нос.
Недацягнуць! Навіс карсар,
Як чорны альбатрос!
Яшчэ! Яшчэ! Злілося ў міг!
Апошні віск ядра, бяда.
Прарэзаў каламуту крык
Перадсмяротны: Абарда-а…
З купцом разлік! Гарыць! Пара!
Эскадра! Лева борт!
На ватэрлініі дзюра,
І тры вузлы не ход!
Ну, што ж, не так і смерць цяжка,
Наперад! Хто хутчэй.
Жыццё лепш на канцы клінка,
Чымся пятля ды рэй!
Вось два кільватэры ў абхват,
Бы абцугамі флот,
Гром залпаў! Ва ўпор! Як град,
Адсечаны і грот!
За ім яшчэ! Яшчэ! Яшчэ!
Чыгунны віхраслуп!
Змятае з палубы плашчэм
Жывыя душы - труп!
І вось настаў той край амаль,
Ад ядраў брыг у пене
Адно - нырнуць у магілу хваль
Застанецца імгненне!
Фрэгат раскінуў мачты рук,
Жах загубіў міраж.
Усё бліжэй і раптам гук:
О, божа, абарда-а-а-ж!
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №118080601743