Наталья Сытникова. Когда не шелохнётся лист...
Калі не зварухнецца ліст...
Калі не зварухнецца ліст
На пазалочанай бярозе дасужы,
А павуцінак аметыст
Замрэ над водарам, бы ружы,
Пратне чароўна цішы долькі
Ўсе сонцам залітыя далі
І ажывуць, краніся толькі,
Яго Нябесныя скрыжалі -
Цягнік імчыцца на Ўсход,
Злучаючы за раз парталы,
Туды, дзе блакітны Выток,
Крыштальных вод пачатак сталы,
Жывой крыніцы раўчукі
Сілкуюць травы і прасторы
Ўл’юцца ў рэчышча Ракі
Кахання, дзе не дрэмлюць горы.
У гэтай сонечнай цішы,
Пад перастук на стыках колаў,
Жыццё люструецца ў душы
І Мост, што на вярыгах кволы.
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №118072706851