Владимир Бордюгов. Годовые кольца. Рус. Бел

Как в раме, в зеркале каминном,
Бросая отблеск на лицо,
Шипит поленце, шлейфом дымным
Летит годичное кольцо.

Одно, за ним другое, третье,
За годом год, да всё в трубу...
Сгорает миг. На воскрешенье
Рассудок наложил табу.

И пламя ближе к середине,
Поленце бьётся и свистит,
То всполох детства дерзко вскинет,
Остатком юности взлетит.

Поленце тоньше...  Что с ним сталось!
Но тот, кто чувствует, поймёт:
Колец чем меньше нам досталось,
И чем короче жизни малость,
Тем слаще молодости мёд...

 Гадавыя кольцы

Як у раме, у люстэрку камінным,
Кідае водбліск на твар,
Шыпіць паленца, шлейфам дымным
Гадавыя кольцы дрэва ў жар.

Адно, за ім другое, трэцяе,
За годам год, ды ўсё ў трубу...
Згараецца імгненне. На ўваскрашэнне
Розум даўней наклаў табу.

Полымя бліжэй  сярэдзіны міне
Паленца б'ецца, свішча і крычыць
То пошугам дзяцінства дзёрзка ўскіне,
То рэшткамі юнацкасці ўзляціць.

Паленца ўсё танчэй...  Што з ім сталася!
Хто адчувае, зразумее ход:
Кольцаў чым менш нам дасталаецца  ніца,
Чым карацей жыцця драбніца,
Тым саладзей той маладосці мёд...

   Перевод на белорусский язык Максима Троянович