Ян Таировский. Проснулся Пушкин. рус. Бел
Над морем лазурным
Кружевная тень от платана
Пробежала по бронзовым
Бакенбардам поэта.
Он проснулся и решил
Прогуляться со своей
Металлической тростью.
Он размахивал ею,
Подбрасывал в воздух.
Ворковала голубка
Над чашей фонтана.
Золотой самовар солнца
Угощает поэта
Малиновым чаем.
Со звонким смехом
Поэт спускается к морю,
К влажным его плечам,
К прибоя белому кружеву.,
Море пахнет прозрачным ветром,
Кипарисом и тайной прохладой.
Слышит море, как Пушкин хохочет:
Видно, солнце его щекочет.
Он травинку покусывает задумчиво,
Смотрит на старинное
Венецианское зеркало моря
И видит отражённое небо
с белою розой
В густых волосах тучи.
Прачнуўся Пушкін
На Прыморскім бульвары
Над морам блакітным
Карункавы цень ад платана
Прабег па бронзавых
Бакенбардах паэта.
Ён прачнуўся і вырашыў
Прагуляцца са сваёй
Металічнай тросцю.
Ён размахваў ёю,
Падкідаў у паветра.
Буркавала галубка
Над чарай фантана.
Залаты самавар сонца
Частуе паэта
Малінавым чаем.
Са звонкім смехам
Паэт спускаецца да мора,
Да вільготных яго плячэй,
Да прыбоя з белымі карункамі.
Мора дыхае празрыстым водарам,
Кіпарысамі, таемнай прахалодай.
Чуе мора, як Пушкін рагоча:
Відаць, сонца яго казыча.
Ён травінку пакусвае задуменна,
Глядзіць на старадаўняе
Венецыянскае люстэрка мора
І бачыць адлюстраванае неба
з белаю ружай
У густых валасах хмары.
Перевёл на белорусский язык Максим Троянович
Свидетельство о публикации №118070500830