Владимир Пещера. Кора

http://www.stihi.ru/2018/03/25/4997

Кара

Шлях тулянняў ялейны, але  цяжка
адшуканне крадзенай  праўды без выйсця,  -
дзе яна? - можа там,  пад карчакамі
зверху  хлуснёй накрыта, як  лісцем?
 
Я ў лесе сярод  душ  скалечаных,
змарнелых, скамечаных, зламаны дух,  -
бліжэй стала зараз чалавецтва,
як заплечны мяшок з клункамі ўдвух.

толькі гэта ніколькі не цешыць,  -
і ў трох хвоях парою блуджу сам,  -
і зноў прыходжу ў Русь раскрыжаваную,
і зноў стагоддзе спраўджваю па нябёсам.
 
Я ўсёй скурай  славянскага  чэрапа,
да мазгоў,  да шчаслівага часу дэндзі,
грызу цвержу Сусветнага Дзерава,
прыпадаючы маршчынкамі цемрадзі.

    Перевод на белорусский язык

Кора

Путь скитаний елейный, но  тягостно
отыскание краденой  истины,  –
где она? – может там,  под корягами
сверху  ложью укрыта, как  листьями?

 Я в лесу среди  душ  искалеченных,
изнурённых, скомканных, сломанных,  –
ближе стало теперь человечество,
как заплечный мешок с котомками.

только это нисколько не радует,  –
и в трёх соснах порою плутаю сам,  –
и опять прихожу в Русь распятую,
и опять век сверяю по небесам.
 
Я всей кожей  славянского  черепа,
до мозгов,  до счастливого времени,
грызу твердь Мирового Дерева,
припадая морщинками темени.