Инна Богачинская. Художник. Рус. Бел

Художник - это не овощ вроде,
Не фрукт, и не камень во сто карат.
Художник обязан быть инороден.
Он - вечный внутренний эмигрант.
 
Художник не определяется
корешком престижного ВУЗа,
Престольностью должностей,
и тем, что о нём говорят.
Художник - это не членство
в официозных союзах,
Это сальто-мортале нот,
вихри красок
и рифм первородных заряд.
 
Это ночи изломанной невралгия,
Парадоксов парад,
усмиренья и бунта урок.
Это праздник с собой,
хоть тебя отвергают другие,
И сомненьями изрешётчатое нутро.
 
Художник - это когда
лихорадит атом каждый,
Когда нервы накручивает
на остроугольность строк,
Когда даже захлёбываясь
в астматическом кашле,
Без колебания
преступаешь святой, но суровый порог.
 
Художник - это творить
с размахом вселенским,
Невычисляемым слыть,
как карма, привязанность и НЛО.
Это могучая непоставленность на колени,
И звёздный полёт,
невзирая на переломанное крыло.
 
Художнику не научиться себя экономить
И торговать дешевизной,
хоть нет у него и кола.
Он, как галактика,
монолитен и автономен,
Но не слишком удачлив
в амурно-монетных делах.
 
Художник - это перевёртыш понятий,
Заложник модуля: "Всё или ничего!"
Это над волчьей ордой
и над бытом убитым подняться,
И вписываться только
в абсолютное меньшинство.
 
В художника запускать каменья не гоже
И клеймить его
за неориентированность на компромисс.
Он, как подросток, вызывающ и обескожен,
Сам себе жертва. Судья.
И творенья великого смысл.
 
Художник - это с душой наизнанку
Сверкнуть в пространстве,
как метеорит.
Художник - это особая нация,
Чья группа крови - ТВОРИТЬ.
Мастак - гэта не гурок  агародны,
Не фрукт, і не камень у сто каратаў.
Мастак абавязаны быць іншародны.
Ён - вечны ўнутраны з эмігрантаў.

Мастак
 
Мастак не вызначаецца
карэньчыкам прэстыжнага дыплома,
Салодкіх пасад,
і тым, што пра яго кажуць, наўрад
Мастак - гэта не членства
ў афіцыёзных сувязях знаёмых,
Гэта сальта-мартале нот,
віхуры фарбаў
і рыфмаў першародных зарад.
 
Гэта ночы пераламаная неўралгія,
Парадоксаў парад,
уціхамірванні і бунту ўрок.
Гэта свята з сабой,
хоць цябе адпрэчваюць дарагія,
Cумневамі прабітага нутра прарок.
 
Мастак - гэта калі
ліхаманіць атам кожны,
Калі нервы накручвае
на востравугольны  радок,
Калі нават захлынаючыся
ў астматычным кашлі,
Без вагання
пераступаеш святы, але суровы парог.
 
Мастак - гэта тварыць
з размахам сусветным змены,
Невылічаемым славіцца,
як карма, прыхільнасць і НЛА.
Гэта магутная забарона ўстаць на калены,
І зорны палёт,
нягледзячы на пераламаныя два крыла.
 
Мастаку не навучыцца жыць эканомна
І гандляваць таннасцю,
хоць няма ў яго і кола.
Ён, як галактыка,
маналітны і аўтаномны,
Але не занадта ўдачлівы
ў амурна-манетных справах.
 
Мастак - гэта пярэкрут паняццяў,
Закладнік модуля: "Усё ці нічога!"
Гэта над ваўчынай ардой
і над побытам забітым падняцца,
І ўпісвацца толькі
ў абсалютную меншасць.
 
У мастака запускаць камення гуры
І таўруюць яго
за неарынтаванасць на кампраміс.
Ён, як падлетак, голы, без шкуры,
Сам сабе ахвяра. Суддзя.
І тварэння вялікага сэнс.
 
Мастак - гэта  навыварат адукацыя
Бліснуць у прасторы,
як метэарыт.
Мастак - гэта адмысловая нацыя,
Чыя група крыві - ТВАРЫЦЬ.

    Перевод на белорусский язык Максима Троянович