Неба яснае,
Месца любае,
Дзе душа мая,
Дзе жыццё.
Мацi родная,
Мацi любая!
Да цябе
Я сюды iду.
Ты так стомлена,
Жыццём зломлена,
Як малодзенькi
Ветрам дуб.
Што здаецца мне,
У гэтай споведзi,
Я цябе ужо
Не знайду.
Абдыму цябе,
Прыласкаю я.
На сябе
Забяру бяду.
Бо усё,што
У жыццi
I маю я.
Важна толькi
Цяпер i тут.
Мацi родная, Мацi любая!
© Copyright: Виктория Ковель, 2018
Свидетельство о публикации №118061604980
Свидетельство о публикации №118061604980
Рецензии