Балота гразкае
Ды ноч, не дзень.
І месяц ясны зноў
Кідае цень.
Я на балоце тым
Сто год жыву,
Ды ношу цяжкую
Ў сабе нашу.
Бывае ў топкую
зайду ваду,
Здаецца, вось яно,
Я патану.
Здаецца, здужыць я
Не маю сіл.
Балотнай цінаю
Накрыла. У вір
Я з галавой пайшла.
Няма мяне.
І смерць гаротная
Тут не міне.
Ды толькі ведаю,
Што сніцца мне...
Што у балоце тым
Жыццё ідзе...
Балота гразкае
© Copyright: Виктория Ковель, 2018
Свидетельство о публикации №118061604828
Свидетельство о публикации №118061604828
Рецензии