Аглая Шекина-Шенон. Тону
Тану
Спрабавала ўдыхнуць, галубка,
Скручаная тану...
Падушка цячэ як губка,
Ваду ўбірае адну...
А ты - чалавек порсткі,
А я - чалавек свой,
Навошта такі ты жорсткі,
Калі зноўку не са мной?
І ў глейкую цемру кашмару,
дзе недасягальным святло,
урываецца гром удараў
Скрозь тоўшчу вады і шкло...
Прыдумаў, што ўсё выпадкова,
Аднойчы казаў мудрэц:
За кожным каханнем - слова,
За болем - ілгун сардэц.
Калі не трывалай дарога...
Жудасная гульня!
Звяртаюся зноў да Бога,
Радкі нясе быстрыня...
Я ведаю, што ты гуляеш,
Крылы нясуць у вышыню...
Бывай, нялюбы з чым маеш,
Я выратуюсь з агню!
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №118061501511