Ираклий Бокучава - Муза и стихи
Знаю, откуда приходят музы:
По Божьей воле над чистым листом
Держат поэта крепкие узы,
Если он пишет Божьим Перстом.
Муза откуда? Из мыслей, может?
Шлёт ли Господь свой особенный знак?
Если поэта сомнение гложет,
Спросит он: «Муза, что здесь не так?»
Кажется мне, что поэзия - это
Мир, где творят, как минимум, двое.
Не по плечу одному поэту
Без Высших сил создавать живое.
Необходима здесь искра Божья,
Стих без неё обречён навсегда:
Будет он ползать и встать не сможет,
Ласточкой не воспарит к проводам.
Ну, а поэт с муравьём сравнится:
Больше себя груз привык он носить.
Муза изменит? Стих не родится:
Некого будет на слове ловить.
Свидетельство о публикации №118061305775
მუზა საიდან მოდის კი ვიცი:
ღმერთის ნებაა, მისი წერაა
პოეტის ხელში მხოლოდ კალამი,
ლექსის ფურცელზე გადაწერაა.
სად ჩნდება მუზა, კაცის თავში, თუ
ღმერთი აგზავნის რაღაცა ნიშნებს?
მერე პოეტი ლექსს დაწერს, ძრწოლვით
„აი დავწერე“- უფალს ანიშნებს.
მე კი მგონია, თავისი წილი
თუკი ორივემ არ გაურია-
მაშინ ეს ლექსი გამოვა კოჭლი,
იტყვიან- პოეტმა აურია.
ამიტომ ლექსის წერის დროს თუკი
არ გაერია ღვთის ნაპერწკალი,
ასეთი ლექსი მიწაზე ღოღავს,
ცაში ვერ იფრენს, როგორც მერცხალი.
ლექსის მწერალი, ვით ჭიანჭველა,
თავის წონაზე მეტს ეკიდება,
მუზა უმტყუნებს?- ლექსიც არ არის,
პოეტიც ვეღარ გაეკიდება.
ირაკლი ბოკუჩავა, ივნისი, 2018.
Ирина Санадзе 13.06.2018 16:24 Заявить о нарушении