Лариса Антоновская. Сумей на мгновенье
http://www.stihi.ru/2018/04/30/6322
Здолей на імгненне мяне перажыць
Усяго на секунды на сотыя долі,
На ветра парыў, што віхурай імчыць,
На гука - паўтон паніжэння ў бемолі,
Прашу на імгненне мяне перажыць...
Шкада, не пра нас - лебядзіная пэўнасць,
Не каменем падаць з нябёсаў у спрэс
Часу камусьці адпушчана мернасць,
Другі не памрэ, калі ты не ўваскрэс.
Не здасца адразу нам неба спраўней,
Як пацерак моташны вобмацак сплаў...
Я проста адна без цябе, як сумнеў,
Знайсці не змагу да цябе перапраў.
На сціпласць рукі, што нас лашчаць матулі,
Ды хмаркі, што можа алегра кружыць,
Усяго на адно кукаванне зязюлі,-
Ну што табе варта мяне перажыць?
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №118061201132