Кольк гадо мне зязюля кувала...
Я іх пражыўшы бягом,
Зноўку сябе немаўлятам счуваю,
Ля першых матчыных слоў,
Зноўку я чую бацькоўскае: ,,Зюзя!… ,,
І ўкрываюсь радном,
Не, я цяпер халадоў не баюся -
Мне бы прысьніць стары дом,
Мне бы прысьніць далягляда зарніцы,
Па-над абшарам лясным,
Ніцма ўпасьці да роднай зямліцы -
І не жадаць ні аб чым.
-02.06.18.
Свидетельство о публикации №118061000929