***
Усё, здаецца, як і некалі:
Нібыта жнеек міражы,
Калышуць стомленымі вейкамі,
Стаяць бярозы на мяжы.
Але спыніцца сёння некалі,
Каб падысці да тых бяроз.
Жыццё бяжыць, сплывае рэкамі
Гаротных і шчаслівых слёз.
А некалі ў дзяцінстве сонечным
Збіраў суніцы я ў бітон,
Ці верш складаў, пад дубам стоячы,
Ці проста слухаў сосен звон.
А сёння некалі на могілкі
Да бацькі ў Чаплін завітаць.
Шумяць бярозы там, ды водгукаў
Адсюль амаль што не чуваць.
Здаецца, і цяпер, як некалі,
Стаяць бярозы на мяжы…
Ды некалі мне з тымі жнейкамі
Аб зорным лёсе варажыць.
31. 05. 2018 г.
Усё, здаецца, як i некалi...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118053104133
Свидетельство о публикации №118053104133
Рецензии