Гэта шмат, ці зоўсім не,
Разважайце самі…
Васямнаццаць гадоў мне.
Сонца над лясамі.
Чорны дожджычак валос -
Спадчына ад мамы.
Ды кудлаты добры
пёс,
Грэўшы вечарамі…
А ўсмешак - поўны рот.
Песні - ды расказы.
Ля зачыненых варот
Цень сівога вяза.
Поруч вяза ходзіць той,
Для каго я - цуда.
Шкада, кліча ён мяне
Празаічна "Люда".
Ён заўсёды гляне ўслед
Дымнымі вачамі…
Гэта шмат, ці ўвесь свет,
Разважайце самі!
Перевёл Максим Троянович
Л. К. Татьяничева. Это много. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118053101018
Свидетельство о публикации №118053101018
Рецензии
