Из Гарсиа Лорки. По мотивам вечернего ветра
ПА МАТЫВАХ ВЯЧЭРНЯГА ВЕТРА -
AIRE DE NOCTURNO
1919
Як мне не страшыцца
лісцяў змярцвелых?
Баюся сенажацяў я,
ад расы волкіх.
Калі раптам засну я,
Абудзі адважна,
каб не стыгнуў, родная,
мой сардэчны верш.
Гэта што? Ці адступлю
хоць на крок?
Жудасны вецер, каханне,
у вітражах.
Вось прынёс, о, святло моё,
каралі ў дарунак табе я
з лалаў зоркі,
але скажы, навошта
ты мяне пакінула
ў дарозе, фея?
Без цябе зачаўрэе
вінаград зусім.
Гэта што? Ці адступлю
хоць на крок?
Жудасны вецер, каханне,
у вітражах.
Снежная загадка,
сфінкс ты мой крылаты,
ці зможаш пачуць
пра каханне маёй,
калі цьмянее полымя
каламутнага заходу,
калі птушкі плачуць,
валячыся з галін?
Гэта што? Ці адступлю
хоць на крок?
Жудасны вецер, каханне,
у вітражах.
Перевод на белорусский язык
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118052501098
Свидетельство о публикации №118052501098
Рецензии
