Бэлла Ахмадулина. О, мой застенчивый герой...

О, МОЙ САРАМЛІВЫ ГЕРОЙ...

О,  сарамлівы мой герой,
ты  пазбег ганьбы ўчора.
Як доўга я мела роль,
не абапіраючыся на партнёра!

Да праклятай  тваёй дапамогі
я не звярнулась ні разу збоку.
Сярод куліс, сярод ценяў дарогі
ты выратаваўся, незаўважны воку.

Але ў гэтым сораме і трызненні
я ішла прад публікай жорсткай -
усё на бяду,  тым не меней,
усё ў гэтай ролі самотнай.

О, як ты рагатаў, партэр быў рад!
Ты не прабачаў мне відавочнасць
бессаромную маіх страт,
маёй  бяскрыўднасці змрочнасць.

І прагна ішлі твае статкі з дому
напіцца  смутку майго.
Адна, адна - сярод сораму
стаю з нахіленымі плячамі багоў.

Але неабдуманаму натоўпу ў журбе
герой сапраўдны не бачны.
Герой, як боязна табе!
Не бойся, я цябе не выдам значна.

Уся наша роля - толькі роля мая.
Я прайграла ў ёй жорстка толькі.
Уся наша боль - толькі боль мая.
Але колькі болю. Колькі. Колькі.
1960-1961
Бэла Ахмадулина. Дрыжыкі.
Пасеў, 1968.

  Перевод на белорусский язык