http://www.stihi.ru/2006/05/28-1954
Дараваная нядзеля
У вячэрнюю гадзіну
Пакрыла імга
Ўсё і ўся.
Гарыць зорка
І неба - пустэча.
Ля люстэрка сяджу,
У ім я і няма мяне,
Ёсць усё і няма ўсяго.
У ім жыццё і жыцця няма,
У ім таксама пустэча,
Хоць адлюстроўвае ўсё яно,
Як памяць адлюстроўвае быццё.
Я вось жадаю забыцца -
Не выйдзе з галавы,
Ці то ўжо сіл няма,
А мо не дадзена
Нам Верхнім забываць
І жыць - каму смеючыся,
Каму молячыся, каму шалеючы,
А каму ўсё праклінаючы.
Я не смяюся і не рыдаю,
Жыву, як і сама не ведаю.
Жадаю забыцца - не забываю,
Прабачыць - прабачаю,
Насуперак і слова не скажу.
...Прабачэння заслугоўвае кожны,
Не кожнаму яно дадзена,
Багіня правасуддзя сляпая
І сляпыя тыя, і хто ёй дакладна служыць.
Хоць....
Прабачэння заслугоўвае кожны.
Перевёл на белорусский язык Максим Троянович
Бэкки Шарп. Прощёное воскресенье. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118051501189
Свидетельство о публикации №118051501189
Рецензии
