Нина Виноградова Паниш. Ночное кафе в новолуние
Начное кафэ ў маладзік
Найтонкі серп з нябёс звісае,
З вышынь зямное сузірае.
Слепячы вочы багаццем спектру,
Гуляе мішура-электру.
А дзівы за сталом паселі,
Упэўненыя, што прыгожыя, бы феі.
Смакуюць каву і прысмакі,
Хаваюць страх свой, небаракі.
Зблізку начное мора б'ецца,
І кола мітусні нясецца.
Маладзіка ражок паўстаў –
Паўкруг бліскучы, нібы сплаў.
Вісіць і цешыць бык двухрогі,
Усё адцяняючы патрохі.
І дзівы, цішыню парушыў,
Уздыхаюць, нібы туляць вушы.
Сябе выносяць на агляд,
А для каго? Адзін прывад...
Патрэбен ці на іх адказ?
Напэўна, не…Не ў гэты раз.
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №118051200109