Маркота сумная, нуда бяздонная,
Жыццё імглістае і валачашчае.
Бездань з праменьчыкам, ды не знаёмая.
Каханне светлае, ды не сучаснае.
Каршун гарой парыць.
Над хаткаю дымок.
Шырокі шлях ляжыць,
Дзе ў лесе церамок.
Маркота сумная, нуда бяздонная -
А заручальнае колца ў сне блішчыць.
Бездань з праменьчыкам, ды не знаёмая.
Жыццё імглістае, а мне адной у ім жыць.
Белы вясельны ўбор, бы сон
Мне не да твару зараз ён.
Адна я пад вянок пайду,
Разлучніцу з сабой вяду.
Перевёл Максим Троянович
Татьяна Снежина. Грусть печальная. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118050900117
Свидетельство о публикации №118050900117
Рецензии
