Пауль Анке. Мой путь

 Мой шлях

Зараз ужо канец блізкі,
І я стаю ў фінальнай заслоны.
Сябры, я аб усім распавяду вам,
Распавяду пра тое, у чым абсалютна ўпэўнены.

Я пражыў поўнае жыццё,
Я аб'ездзіў паўсвету.
І, што значна важней,
Я зрабіў гэта па-свойму.

Ці шкадую я пра што? Так,
Але не пра шматлікае.
Я рабіў тое, што павінен быў рабіць,
І, сумленна, выканаў усё.

Я старанна планаваў кожны рух,
Кожны крок на сваім шляху.
І, што значна важней,
Я рабіў гэта па-свойму.

Вядома, былі часы, як і ў любога з вас,
Калі я пераацэньваў свае сілы.
Але заўсёды, калі мяне асільвалі сумневы,
Я, або спраўляўся з цяжкасцямі, або адыходзіў.
Таму што я ўсё рабіў па-свойму.

Я кахаў, я смяяўся і плакаў,
І на маю долю выпалі страты.
Зараз, калі слёзы высахлі,
Усё здаецца такім пацешным.

Падумаць толькі! Я зрабіў усё гэта!
Можна, я скажу без залішняй сціпласці? -
Не. Не, гэта не я.
Я зрабіў гэта па-свойму.

Што ёсць чалавек? Што яшчэ ў яго ёсць,
Калі не ён сам? Інакш - ён жабрак.
Чалавек павінен казаць тое, што ён адчувае,  у што верыць,
А не паўтараць словы тых, хто поўзае перад іншымі.
Маё жыццё - доказ таму, што я годна прымаў удары лёсу,
І рабіў гэта па-свойму.

Так, я ўсё рабіў па-свойму.

  Перевёл Максим Троянович