Не губляйце сцяжынку дадому,
Што вядзе на бацькоўскі парог.
Не жыве там ніхто, і, вядома ж,
Час дагэтуль старых не збярог.
Свеціць сонейка ў гэтых ваконцах,
Палымнеюць яго прамяні.
Ды звяртаюцца думкі бясконца
У месцы тыя, дзе колісь жылі.
Прыязжайце і ў летку, і ў зімку,
Каб не быць хаце той сіратой.
Там блішчаць і чаромхаў касынкі,
Там гаючы паветра напой.
І салоўка там досвітак будзіць,
Як і колісь будзіў на зары.
Ды такія сардэчныя людзі
Сустракаюць у кожным двары.
Не губляйце сцяжынку да хаты,
Бо яна, спалучаючы лес,
Прывядзе Вас да мамы и таты,
І да тых прыгажуняк - бяроз!
**
Не губляйце сцяжынку дадому
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2018
Свидетельство о публикации №118050101901
Свидетельство о публикации №118050101901
Рецензии