Владимир Бордюгов. Уключина. Рус. Бел
По борту бьёт вода.
Цепочка в бухту скручена,
Покуда не нужна.
Сперва едва, меж лодками,
От пристани тайком...
И упираюсь ножками,
Гребу под ветерком.
И брызг едва касается
Некрепкое плечо,
И лодка вырывается
Туда, где глубоко.
И эта речка старая
Меня несёт, несёт...
Спокойная, усталая,
Качается, течёт.
И сколько было брошено
В неё простых монет,
А сколько трав покошено,
Не вспомнит и рассвет.
И думал, как намечено,
Что к вечеру вернусь...
Да всё скрипит уключина,
Пока я не проснусь...
Уключына
Рыпае ўключына,
Хвалі ўзвыш бартоў.
Ланцуг у бухту скручаны,
Без патрэбы зноў.
Ціснуся, змагаюся,
Між лодкамі, употай...
Спрытна упіраюся ,
Ветрык у помач потым.
Пырскі ледзь кранаюцца
Мокрае плячо,
Лодка вырываецца,
Дзе не быў хлапчо.
Нясі рэчка старая
І яна нясе...
Моцныя, яскравыя,
Хвалі мае ўсе.
Кінуў бы ў рэчку
Манетак у ранак,
Стрэнула сардэчка,
Каханне ў світанак.
Думаў, як заручана,
Зараней вярнуся...
Рыпае ўключына,
Над Святою Руссю...
Вольный перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №118042703488