Калi хавалi, шлях кароткiм здауся...

Юрий Боровицкий
***
                Светлай памяці мамы

Калі хавалі, шлях кароткім здаўся,
А зараз шлях – даўгі, даўгі, даўгі…
Калі хавалі, проста развітаўся,
А зараз еду – аддаваць даўгі.

Ні штучных слёз, ні штучнага імкнення,
Адно што кветкі – штучныя, як свет,
Бо не вярнуць ніводнага імгнення,
Калі даверыць мог табе сакрэт.

А зараз што? Не свету ж мне даверыць,
Чаму, і з кім, і як цяпер жыву?
Таму ўздрыгну, як раптам рыпнуць дзверы,
І гэты рып я мамай назаву.

14. 04. 2018 г.


© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118041406928
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Юрий Боровицкий
Рецензии
Написать рецензию
І гэты рып я мамай назаву...

Ты непаўторны, Юра!
Твае словы, як да зоркі, твае радкі - як рассветы...

Павел Голушко   15.04.2018 10:54   •   Заявить о нарушении
+ добавить замечания
Узаемна,Павел Міхайлавіч! Дай табе Бог шчасця ў той Швейцарыі! :)

Юрий Боровицкий   15.04.2018 20:42   Заявить о нарушении
+ добавить замечания
Написать рецензию     Написать личное сообщение     Другие произведения автора Юрий Боровицкий