Нiзка-нiзка над поплавам воран лятае...
Нізка-нізка над поплавам воран лятае
І садзіцца раз-пораз, як пан, на траву.
Аб чым крумкае ён? Што ён нам прадвяшчае?
Хіба нешта шукае – у сне, наяву?
Не, наяве крумкач той над лугам лятае,
Прадвяшчае – удачу, Марыі – дзіцё.
Ці то крумканнем проста світанак вітае,
Ці ён ведае болей пра наша жыццё?
Нізка-нізка над поплавам воран лятае
І садзіцца раз-пораз, як пан, на траву.
Ціха-ціха навокал. У лузе світае.
Чорны воран – жыве, дык і я – пажыву.
07. 04. 2018 г.
Свидетельство о публикации №118040705064