Азиз досум йыракъда

Къышны гюню, боран борай бошамай,
Акъ чечекдей янашаман бу къаргъа,
Юрегимде яшнай язбаш, яшай май
Къырыйымда, женнет къушум, сен баргъа.

Мюгьлетлери сагьатлагъа айланып,
Заман юрюй, савболлашыв ювукъда.
Сен ёл чыкъдынг, къарай-къарай артынга,
Бутум-къолум къартыллады сувукъдан.

Гетдинг, досум, къоюп мени къыш булан,
Энни къачан гёрюшербиз, билмеймен.
Сююв оту, ягъып гетген яш улан,
Сёнмесин деп Тенгиримден тилеймен.

Сенсиз гюнюм йыллар болуп гёрюне,
Дюр экенге сен, аявлум, ариде.
Ягъалагъа язбаш гелди къайтара,
Юрегимден къыш чыкъмагъан гьали де.
 
 


Рецензии