Як гола, убога i бедна...

***
Як гола, убога і  бедна
Сядзібы вясной выглядаюць!
Сумёты знікаюць бясследна,
Бясследна і зімы знікаюць…

У новыя вёсны імкнуцца
З ружовым бярозавым голлем,
Душой абудзіцца, прачнуцца,
Раскінуцца вольным раздоллем

Так хочацца мне, як ніколі!
Галіны бяроз набухаюць…
І прагне душа мая волі!
Сядзібы мільгаюць, мільгаюць…

27. 03. 2018 г.


Рецензии