Шып гечени шыбышы

      (Гиччи поэма)
 
Гьалын-гюнюн дюньяны
Англагъанман анамдан.
Ёравларын сезгенмен
Бешикдеги чагъымдан.
 
Бугюн оьзюм анаман,
Яшлыкъ къалды ариде.
Яшдагъы шу сёзлени
Анам айта гьали де:
 
«Насипли болма сюйсенг
Арекге чыкъма элден,
Ана баладан йимик
Леззет ал гьатта елден.
 
Яман ойларынг ташлап,
Яхшылыкъгъа ёл яса,
Душманынга бир башлап
Алгъыш этме алгъаса»...
 
Анам уьйретген мени
Яхшы болма ямангъа,
Мен къошмасам да оьчлюк
Дюньяларда тамангъа.
 
1.
Муна битди янгы гюн,
Гече гелген ерлеге.
Биревлеге къайгъыдай,
Насип алып бирлеге.
 
Нечедир оьтген гюнде
Ахыр тыныш бёлгенлер,
Насип тапма тувгъанлар,
Оьлтюргенлер, оьлгенлер.
 
Шыплыгъында гечени
Тамашалыкъ, зарлыкъ бар.
Танг къатса, дюнья гьалгъа
Сююнмеге тарлыкъ бар.
 
Шыплыгъында гечени
Дав деген сёз ёкъ йимик.
Танг къата тав артында
Атылажакъ окъ йимик…
 
Нече болар тангала
Ахыр тыныш бёлгенлер,
Насип тапма тувгъанлар,
Оьлтюргенлер, оьлгенлер.
 
Минг ой къуршап башымны
Яллыкъ бермей эсиме.
Шып гечени шыбышы
Сес къайтара сесиме…

 
2.
Не рагьатсыз дюньядыр
Бу дюнья биз яшайгъан,
Гьар гюню бир атылма
Бакъгъан «окъгъа» ошайгъан.
 
Бугюн де окъ сайлажакъ
Арабыздан бирибиз.
Окъну гючю барына
Гюнагьлыбыз гьарибиз.
 
Тюзсюзлюкге болабыз
Арек чыгъып къарама,
Биревге гюн иржайса
Яманлыкъгъа ёрама.
 
Гюнчюлюк арабызда
Оьзюню ерин тапгъан.
Гьатта агъа инисин
Акъ гьаракъыгъа сатгъан.
 
Телевизор билдире
Гюнчюлюкге амаллар.
Гетген гече шагьарда
Оьлтюрюлген адамлар…
 
Сагьат сама шо мюгьлет
Токътап неге къалмадынг?
Къопма герек балагьны
Алдын неге алмадынг?!
 
Сен «гюнагьлысан», сагьат,
Гюнагьсызлар оьлгенге.
Гезикли къара мюгьлет
Ер юзюне гелгенге.
 
Сен токътап къалгъан бусанг,
Зек мюгьлет етмес эди,
Талайсызлар уьюнден
Оьлме деп гетмес эди.
 
Токътагъан бусанг, сагьат,
Дюнья айланмас эди,
Къатынланы башына
Къара байланмас эди…
 
Гьалекликден, талчыкъдан
Айыпладым сагьатны.
Амалсыз, сагьат нетсин
Дюньясына пасатны.
 
Рагьатлыкъны гьакъында
Не зат къала айтмагъа,
Чыкъсанг умут ёкъ буса
Ахшам уьйге къайтмагъа.
 
Дюньяны шу гьалына
Гюнагьлыны табайыкъ.
Ер юзюне сыймасдай
Айып булан ябайыкъ.
 
Ёкъ чу оьлме сюеген,
Ёкъ яшап тойгъанлар да.
Айып этгенде тюгюл,
Этмеге къойгъанларда.
 
Англамайлы осуз да
Оьлегенлер таманны,
Аллагьгъа къоймай ала
Адам жанын адамны.
 
«Тайышдыра» санамай
Ташгъа да сав башланы.
От тюбекге азыкъгъа            
Тапмай ана яшланы.
 
 
2.
Насипгеми гележек,
Къайгъынымы башына?
Ана къакъакъ йыр йырлай
Бешикдеги яшына.
 
Ана сюе авлети
Яшагъанны къангъанча,
Яшны яшав ёлуна
Уллу насип тамгъанча.
 
Сюе ол  баласына
Гече де гюн чыкъгъанны,
Дертине, къайгъысына
Къысмат тюбек чакъгъанны…
 
Ай гетмей, йыллар гете,
Талчыкъсыз оьсе улан.
Гьар гюню бир байрамдай
Ана алгъышлар булан.
 
Ана яна юлдуздай-
Нартдай уланы оьсе,
Насип ёлун ананы
Бир гиччи мюгьлет гесе:
 
Бир гюн умут уьзюле,
Талай ташгъа языла…
Оьлтюрюлген яшына
Къара къабур къазыла.
 

3.
Тюшде сама гёрюнмей
Иржаягъан гюн яны.
Бузулмагъан демеге
Неси къалгъан дюньяны?
 
Бузулгъан деп айтмайыкъ,
Ёкъ, бузулуп битмеген.
Умут къыл уьзюлердей
Гьалгъа дюнья етмеген.
 
Дюнья болмай бузулуп
Яхшыланы савунда,
Ана деген бюлбюллер
Барда дюнья бавунда.
 
Бузулуп болмай дюнья
Сююв бувагъан чакъы,
Эки гьашыкъ бир болуп,
Яшлар тувагъан чакъы.
 
Болмай бузулуп, баргъа
Нарыстаны тынышы…
«Яхшылыкъгъа инан!» - дей
Шып гечени шыбышы.