Неге мунча бузукъ гьалы анамны...

Неге мунча бузукъ гьалы Анамны,
Дос-къардашдан, ювукъ-ятдан уьй толгъан?!
Билмегенмен. Бу гьарасат, бу къавгъа
Мен оьлген деп этилеген яс болгъан.

Гиччи къызым излей мени уьйлерден,
"Оьлген"- деген сёзню билмей дуллусун,
Башын-чачын юлкъуп, эсли адамдай
Яв-юрексиз болуп бара уллусу.

Оьлмегенмен, не хабар сиз айтагъан?!
Гёзьяшланы сибиригиз гечитмей...
Тёшден юрек: "Мен савман!"- деп къычыра,
Амма сесин Атам сама эшитмей...

Гьей, Амалым, тавум болуп къоругъан,
Тюшюрмейли атым бир де абурдан,
Сен сама да инан мени савума,
Сен сама да къутгъар мени къабурдан.

Къара ерге гиргенчеге Анамны
Гёзлерине къарап, гьалын билейим.
Пашман бетин гёрсе, яшлар бузулар,
"Аллагьисен, йылама!" - деп тилейим.

Аталарым – Хизири я Сахават,
Муна мен де яныгъызгъа гелемен.
Къызыгъызны бек алгъасап алмагъа
Сиз де рази тюгюлюгюз билемен.

Яратгъаным, гюнагьы кёп къулунга
Авлетлерин бирдагъы бир оьпме къой.
Къаны булан жангъа синген халкъына
Савбол сёзлер айтып, артда оьлме къой.

"Яша",– деген тавуш гелип кёклерден
Мен уяндым... Къайнар тёшюм сувутмай
Къалам алдым... тюшде гёрген къара гюн
Тюлюмде де гележегин унутмай...