Што ты зрабiу...

Калі маўчанне вырвецца з душы --
У чорным небе страпянуцца зоркі.
І распаўзуцца промні, бы вужы,
Да нораў тых, што нематой прагорклі.

Калі народзіць цемра новы дзень --
У норах зноў зацепліцца надзея.
І ў кожнай плоці з'явіцца спадзеў,
Каб запытацца: з кім жыву і дзе я.

Не бойся забытаць сябе аб тым,
Што за гады маўчання набалела:
Успомніць Сына, Бога, Дух Святы,
І прыгадаць, што ёсць на свеце вера.

Спытай сябе: ці сябраваў ты з ёй,
Калі яе, закутую ў кайданы,
Вялі на Салаўкі, нібыта ў бой,
Каменне ў спіны вернікаў кідалі.
 
Што ты зрабіў для Бога і для тых,
Хто веру саграваў сваю ад крыку?
Хто ў покрыве начэй пісаў матыў,
Што вырваўся з грудзей, бы гук з пад смыку?

Што ты зрабіў, каб вольна жыў народ,
Каб вера сэрцы шчырасцю кранала?
Што ты зрабіў, каб адрадзіўся род
Людзей, ад Беларусі да Ямала.


Рецензии
Прекрасная лирика на родном белорусском языке. Спасибо!
"Не бойся заПытаць сябе аб тым", (возможно ошибочно написана "б").
С искренним уважением к земляку

Николай Короб   21.03.2018 13:23     Заявить о нарушении
Дзякую, Вам, Мікалай! Напісана ўсё граматычна правільна.

Валерий Познякевич   21.03.2018 13:37   Заявить о нарушении