***
Памяці бацькі
Калісьці бацька сплёў мне кошык
З сасновых гнуткіх каранёў.
Я з кошыкам уздоўж дарожак
Хадзіў, каб назбіраць грыбоў.
Маленькі лес здаваўся пушчай.
У ёй я ведаў кожны куст,
Вавёрка дзе арэхі лушчыць,
Які ў тае вавёркі густ…
Я й сёння памятаю дожджык
Грыбны і пах тых каранёў,
З якіх мне бацька мой нябожчык
Калісьці жоўты кошык сплёў.
20. 03. 2018 г.
Калiсьцi бацька сплёу мне кошык...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118032011597
Свидетельство о публикации №118032011597
Рецензии