Сакав к

   Сакавік, Сакавік,
   Хмурыць бровы не прывык,
   З зімой подручкі гуляе,
   Вясне краснай падміргае.
              Люты Зімачку раўнуе,
              На Сакавіка палюе:
              З гурбаў пасткі расстаўляе,
              Маразамі пагражае.
   Сакавік з яго смяецца -
   З капяжоў вады нап'ецца,
   Ночкай Зімачку цалуе,
   Да Вясны днём шпацыруе.
              Блазнюку Вяснянка рада-
              Ведае - яе ўжо ўлада.
              У стужкі з сонца запляцецца,
              Ручайкамі засмяецца.
   Сакавік ад шчасця млее,
   Час ад часу ўсё смялее.
   Пра зіму не ўспамінае,
   На цымбалах гучна грае.
               У Вясны ад таго йграння
               Зарадзілася каханне.
               З хлопцам стройным цалавалась,
               Сокам цёплым налівалась.
   І ад гэтае прычыны
   Зацяжарылі вярбіны.
   І раскрылі роцікі
   Жоўценькія коцікі.
               Плямкі ў полі парудзелі,
               Жаўраначкі прыляцелі.
               Нарадзілі ўзлескі
               Сінія пралескі.
   Сакавік жа баляваў:
   Сокам клёнаў частаваў.
   А бярозкі плакалі -
   Долу слёзкі капалі.
   Шкада стала блазнюка -
   Малайца - Сакавіка.
               Хутка прыйдзе Красавік,
               Бо чакаць ён не прывык.
               І пойдзе з панадворку
               Сакавік ў вандроўку.
03.03.2018г.
07.03.2018. Маргарыта Губіч - Карачун