Сто стагоддзяў прайшло і забылі пра нас,
Як мы марылі, жылі, кахалі,
Ды не знік сам матыў недамоўленых фраз,
Як не зніклі ні вершы, ні балі.
Калі толькі сардэчная скончыцца боль,
У свеце стане спакойна і ціха,
Неўзаметку ўсе людзі забудуць любоў,
Бо не станецца казачным міфам.
Але прыйдзе дзівак з несуцішнай душой,
Як Икар, ён за мараю зноў паляціць,
Усім расчыніць ён свет, павядзеза сабой,
Каб заўжды пуцяводнай зоркаю быць.
Перевёл Максим Троянович
Юрий Селин. Сто веков пролетят... Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118031601295
Свидетельство о публикации №118031601295
Рецензии
