Ира Шифт. Он снег домой принёс
Ён скінуў на хаду.
Каскад сняжынак гарэзна
Рынуў у цемру на бяду.
Яму і дзела няма да іх,
Так, ён зусім далёкі.
Як усё знаёма: сцены, печ,
Столь нізкая, бы цмокі.
Снег гіне ад цяпла
І не кранецца рук,
І тая, што кахаў,
Перагарэла ў брук.
Была завея ў яго душы,
Была завея, лёд.
Ды ўсё праходзіць.
Так ужо ўсё?
Так, як і кожны год!
Пад ботамі скаваны снег,
Не ўскрыкнуць ёй няўзнак:
"Хопіць стаяць у дзвярах,
Астыне чай, скразняк…"
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №118030501579