Вясна прыйшла, а я не бачу.
Не чую водару палёў.
Не адчуваю колькі страчу,
і што набуду з новых дзён.
Ёсць адчуванне небяспекі
замест пачуццяў з змен вакол.
І не знайсці такія лекі,
каб зноў далі вясновых дзён.
Не паспяваю ні за часам,
ні за сваёй жа думкай гнаць
сябе
зімовага
заўчасна.
Магчыма я ня ўмеў кахаць…
...
Якое неба!!! Краявіды!
Куды ні глянеш — Новы Свет!
Каханнне ўсім даруе.
Шчыра!
Не за ўзаемнасць, а як след!
Разважанне
© Copyright: Владимир Кабердин, 2018
Свидетельство о публикации №118030410102
Свидетельство о публикации №118030410102
Рецензии