Разбудзілі звонкія цымбалы
Ускалыхнулі памяць тых часоу,
Калі шчырым сэрцам прыняла я
Тваю ласку,шчодрую любоу.
Гэтыя прыемныя пакуты
Не забыліся, не выцвілі, а зноу
Яркім колерам заз*зялі у маім сэрцы
Аднавілі думку пра любоу.
Нешта цёплае яшчэ лунае у маіх думках:
-Можа адзіноту мне прагнаць?
Але розум гучна супярэчыць:
Дзе ж пачуцці новыя узяць?
У адзіноце ёсць свая прыемнасць,
Суцяшаю часта я сябе.
Пешчу памяць аб каханні:
-Прыгажосць ёсць нават у журбе!
Разбудз л звонк я цымбалы
© Copyright: Людмила Хлиманович, 2018
Свидетельство о публикации №118030305849
Свидетельство о публикации №118030305849
Рецензии