Узяў я стрэльбу. На раку пайшоў шпацыраваць.
Я норавам наогул, – нелюдзім.
Раптам – стары рэпу стаў капаць
Ну-ка, што за рэпа, паглядзім...
Вось рукою гужаватай люта
Цягне ён... Аж бацвінне рвецца,
Выцягнуў ён рэпу, крута,
Ай, ды рэпа! Пуда два здаецца!
Адбягу, пачне яшчэ пляткарыць,
Ну а ён бурчыць у вусы, нібы гром:
«Рэпу вось старая нам напарыць.
Будзем жывы, хлопец. Не памром!»
І пад гэты дождж і гэты вецер
Я пайду, задумаўся пра тое,
Што прыемна быць на белым свеце,
Ды – не мной, ёсць у старым святое!
Перевёл Максим Троянович
Владислав Артёмов. Старик и репа. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118022602260
Свидетельство о публикации №118022602260
Рецензии
