Из Шарля Кро. Вечер
9 жніўня 1888, Парыж,Францыя)
Прыгажуні я спадабаўся,
Ці выпадкова сустрэліся мары?
Я грудзі яе раптам кранаўся!
Вусны пахлі пяшчотай, бы чары!
Мне здаецца, усё гэта сніцца:
У небе зоркаю золата сплаў,
Погляд - вуснаў карал, ці сініца,
Сябрам мне тут праходжы стаў.
Мару золатам вышыю тую,
Занатую пачуцці Ў вершах:
Смутак мой кажаном бушуе,
У облоках схаваўся няўпершы.
Сёння брат я зямному шару!
Што самной, ужо не ведаю сам:
Я бягу не па ходніку, мару,
А здаецца, мне - па нябёсам!
Мяне лашчыць цёплы вечар.
Я сустрэчы вар'яцка рады.
Мне пяшчоту слоў дорыць вецер,
Пацалункамі, нібы ў каляды.
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №118022403118