Вось зноўку ты ў сон мой завітаў…
Прымроіўся на досвітку…пад ранак.
Стаяў…маўчаў…з самотаю ўздыхаў.
На сэрцы мне вярэдзіў раны.
Хлусіць не стану – мне яшчэ баліць.
Хоць і каханне,нібы квет,завяла…
Але душа ляціць к табе…ляціць,
І без цябе ўсяго ёй свету мала!
ТЕБЕ
И снова в сон ко мне ты приходил...
Привиделся под утро... на рассвете.
Стоял... молчал... с тоской вздыхал.
На сердце раны разбередил.
Я врать не стану - все еще болит.
Хотя любовь - цветком увяла.
Но вот душа летит к тебе... летит,
И без тебя ей всего мира мало!
ТАБЕ на беларускай мове
© Copyright: Светлана Зайцева Тикавая, 2018
Свидетельство о публикации №118022201729
Свидетельство о публикации №118022201729
Рецензии