Прабач
мяне чакаў,
так упарта мяне шукаў.
Мне быў бачны твой сумны твар
у начы палымяных чар.
Я ,нарэшце, з табой,-
Прымай!
Гэткіх слёз ад мяне не хавай.
Я даволі іх бачыла ў сьне
сьветлай марай сваёй
па табе.
Не крыўдуй ні на што-
выбачай.
Гэта сэрца шалёны адчай
грукаў кроплямі буйнымі
ў шкло.
А каханьне?
Каханьне жыло.
Свидетельство о публикации №118020806800