Николай Гумилёв. Пусть будет стих твой. Рус. Бел
Таполяй зелянелае даліны,
Як плуг у грудзях зямлі, але не крохкі,
Нібы дзяўчына, што не ведала мужчыны.
Упэўненую строгасць беражы:
Твой верш не вінен пырхаць, біцца,
Пра лёгкасць у ім музыкі кажы,
Яна багіня, не танцорка без спадніцы.
Вясёлых рыфмаў перабойны гам,
Спакусу ўхілаў і пралікаў вольных
Пакінь, пакінь налакірованым блазнам,
Танцуючым на посцілках народных.
Як выйдзеш на свяшчэнныя сцяжыны,
Пявучасці пашлі свае праклёны.
Натоўпу ён любоўнік - верш адзіны,
Як міласці чакае ён абдымкаў міліёны.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №118020601226