Посвящается Яну Борщевскому

Нет, прошлое не умирает,
Звездою светится вдали,
Живет и нам напоминает:
Борщевский -- с полоцкой земли.

Он первый истинный писатель
О Беларуси написал,
Как основатель и издатель
Любовь народную сыскал.

Родился в Полоцком уезде,
В простом селе Борщевский Ян.
Приход имел отец там прежде,
Священника носил он сан.

В коллегиуме иезуитском
Ян, стихотворец, слыл как чтец.
На польском, греческом, латинском
В своих « орациях» был спец.

Любил он НЕщердо в МурАгах --
Пейзаж озерный голубой --
И на вакации на дрогах
Спешил он в дом родимый свой.

Романтик, он бродил по селам,
Стихи писал под птичий хор
И собирал простой, веселый
Народный бытовой фольклор.

Ему стихи Мицкевич правил,
Повеял сразу романтизм,
А гоголевский «Вий» добавил
В настрой рассказов мистицизм.

Его герой – мужик ЗавАльня,
Как в «Тысяча и одна ночь»,
Брал плату за постой: преданья,
До сказок шляхтич был охоч.

Как дар, хранит людская память
Все то, что помнить суждено.
Годам, векам не затуманить
Поэта лик, хоть жил давно!


_____________________________
Перевод на белорусский язык

Пераклад на беларускую мову
_____________________________

Прысвячаецца Яну Баршчэўскаму

Мінулае не памірае,
Як зорка зіхаціць ўдалі,
Жыве, як напамін  у краю:
Баршчэўскі -- з полацкай зямлі.

Пісменнік першы, ён  праўдзіва
Пра Беларусь, пра край пісаў.
Як заснавальнік на радзіме
Любоў народа атрымаў.

Радзіўся ў Полацкім павеце,
У  вёсачцы  Баршчэўскі Ян,
Прыход меў бацька ў тым леце,
І святара насіў ён сан.

У калегіўме езуіцкім               
Ян, вершатворца, быў як чтец.
На польскай, грэцкай і лацінскай,
У сваіх «орациях» стаў спец.

Любіў ён НЕшчарда ў МурАгі --
Пейзаж азёрны сіні той --
І на вакацыі на дрогі
Спяшаўся  ў кут радзімы свой.

Рамантык, ён хадзіў па сёлах,
Пісаў, складаў пад птушак хор,
Збіраў і просты і вясёлы,
Народны бытавы фальклор.

Яму  Міцкевіч правіў вершы,
Павеяў зразу рамантызм,
А гогалеўскі «Вій» стаў першы,
Што ў настрой даў містыцызм.

Яго герой – мужык ЗавАльня,
Як  «Тысяча і адна ноч»
Браў плату за пастой: паданні,
Да казак шляхціц быў ахвоч.

Што памятаць наканавана
Багата памяць дорыць ў дар.
Стагоддзям, што ідуць старанна.
Баршчэўскага ня сцерці твар.