Там, ля Чарнобыля, страшна бярозе.
Капае сок з яе. Сок – гэта слёзы.
Ходзяць па небу чорныя хмары –
Смутак наводзяць на светлыя твары.
Смерць пакрываюць там чорную людзі
Чорным асфальтам, дзе было мнагалюддзе.
За агароджай, за дротам калючым –
Мёртвая зона. Глянеш – балюча!
Чорныя вокны ззяюць вачыма,
Вось - вось заплачуць самі магчыма.
Сэрца сціскаецца, капаюць слёзы
Як у мяне, так і ў бярозы.
Колькі разоў у сябе я пытаюся:
“Чым дапамог ты радзімаму краю?
Што змог зрабіць ты, а што яшчэ трэба,
Чыстай зямля каб была, ды і неба?!”
Там, ля Чарнобыля
© Copyright: Анатолий Щученко, 2017
Свидетельство о публикации №117123005663
Свидетельство о публикации №117123005663
Рецензии