Дрэвы шэпчуцца ціха навокал,
У канавах пляскочуць бабры.
Толькі вёска стаіць адзінока:
Зараслі крапівою двары.
Птушкі песні пяюць пустым хатам,
Сонца грэе травы агарод,
Хто ж у гэтай бядзе вінаваты?
Чаму зноў беларускі народ?
Эх, Зямля, кругом цэзій ды стронцый.
Цябе крыўдзяць без межы,але ж
Так не можа рабіцца бясконца:
Што пасееш, дык тое й пажнеш.
Брагiншчына
© Copyright: Анатолий Щученко, 2017
Свидетельство о публикации №117123004545
Свидетельство о публикации №117123004545
Рецензии