Залацісты сыпле
сьнег гульліва,
зоркі яркія гараць.
Было шчасьце наша
так манліва,
што няма чаго казаць.
Разьвітаньні і ізноў
сустрэчы-
зьменлівасьці вечны
рух.
Усё здавалась вельмі
недарэчы,
акрамя нас толькі двух.
А цяпер?-Цяпер зіма
халодзіць,
сьмецьце белае мяце.
І нішто ўжо не ўлагодзіць
ні цябе,і ні мяне.
Залацiсты сыпле...
© Copyright: Татьяна Борисова 11, 2017
Свидетельство о публикации №117121906529
Свидетельство о публикации №117121906529
Рецензии