Не ведаю чаму,
не ведаю калі
Ў маім жыцці
з'явілась ты.
Былі дажджы —
прайшлі дажджы,
У садзе птушкі заспявалі
і ў небе зоркі засіялі.
Я іншым стаў,
Я стаў мацней,
Як быццам дуб
з яго карэннем.
Ва мне з'явілася натхненне,
Ва мне з'явілася здзіўленне.
Я стаў мягчэй,
як быццам луг
пасля дажджэй.
Я бачу ўсё:
Як салаўі пяюць,
Як яблыні цвітуць,
Як вецер цёплы
подыхам пяшчотным
здувае з лесу вечную самоту,
Як дзеці чыста, бестурботна
у гэты лес
з усмешкамі бягуць.
Калі цябе я сустракаю,
я сэрцам цяжкім спачуваю,
і сум знікае на душы,
як улетку цеплыя дажджы.
Неведаю чаму,
Неведаю калі
Ў маім жыцці
з'явілась ты.
Не ведаю чаму
© Copyright: Менько Стас, 2017
Свидетельство о публикации №117121308914
Свидетельство о публикации №117121308914
Рецензии