Зорка кахання ўзыйшла нада мною,
У душу маю яркiм промнем ўвайшла,
Колькi бы я не захапляўся табою,
Ты ўсе ж наўрадцi станеш мая.
Мяккiя рысы дзiвочага твару,
Вочы глыбокiя, нiбы воды ракi,
Як жа ты так мяне прыкавала!
Чым жа твой узор прыцягальны такi!
Анастасiя! Анастасiя!
Ты быццам створана з кветак i рос!
Анастасiя! Анастасiя!
Быццам бы шэпцуцца кветкi бяроз.
Толькi ўбачу, што ты падыходзiш,
Сэрца як молат заб'ецца мае,
Я гляджу у твае вочы, нiбы ў калодзеж,
Ў якiм я не бачу шчасце свае.
Зорка кахання
© Copyright: Павел Гибкий, 2017
Свидетельство о публикации №117120609434
Свидетельство о публикации №117120609434
Рецензии
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.