Слово сына

( на реальной основе, из личных воспоминаний соседа)

Завтра  сынок  спозаранку
Выйдем  на покосы.
Пока солнце не взойдет,
высушит  все росы.

Хорошо, сынок ответил,
Выйдем, если надо.
Сам гармонь свою обнял
И открыл дверь задом.

Не найдя под утро сына,
Отец огорчился, с женой  поругался,
И с косою на плече
Один в поле подался.

«Дармоед,  детина.
В армию уже осенью.
Все не нагуляется,
Где черт его носит?».

Подошел он к сенокосу -
В глазах потемнело:
Кто- то покосил за ночку
И забрал их  сено.

Стало отцу плохо-
За сердце схватился.
Ноги что-то подкосились-
К дереву прислонился.

Вдруг он слышит за спиной
Разговор негромкий.
Прислушался:
Сына голос узнает и соседа Кольки.

«Сбросьте сено во дворе,
Двигайтесь быстрее.
Пока папка спит – покосим
И к  девкам  успеем".

Сынава  слова

(пераклад на беларускую мову)

(Кудзіну Міколе прысвячаецца)

”Пойдзем заўтра сынку
Мы касіць пакосы.
Зранку, пакуль сонца ўзыйдзе,
высушыць усе росы”

“Добра, кажа хлопец.
Пойдзем, калі трэба”
З шафы выцягнуў гармонік
І пайшоў да дзевак.

Раніцою бацька сына
Не знайшоў у  хаце.
Раззлаваўся, з жонкай пасварыўся
На плячо касу ўскінуў,
На пакос падаўся.

“Дармаед, лянота.
У армію  ўжо ўвосень.
Усё не нагуляецца,
Лейцаў хлопец просіць.”

Падыйшоў да сенажаці
І ў вачах сцямнела.
Хтосьці пакасіў за ночку
І пакраў іх сена.

Дрэнна стала бацьку,
Ледзь не паваліўся.
Прыхіліўся ён да дрэва,
За сэрца схапіўся.

Раптам  чуе за спіною
Ціхую  гамонку.
Прыслухаўся,
Сынаў голас пазнае і суседа Колькі.


“Да двара вязіце хлопцы,
Скіньце  ля  павеці, не, лепей ля хлева.
Пакуль бацька спіць, усё зробім,
А пасля да дзевак".